Selekcja i wychów matek pszczelich

Przedstawiona przez Autorów metoda naturalnego unasieniania - dla większości pszczelarzy - jest w dalszym ciągu podstawowym sposobem wychowu matek. Decyzja o przygotowaniu reprintu tej monografii, cenionej przez specjalistów i pszczelarzy, to wyraz mojego szacunku dla badaczy, ich dorobku naukowego oraz wiedzy praktycznej, ale także oczekiwań Czytelników.

Ze względów prywatnych szczególną atencją darzę Tadeusza Wawryna, którego uważam za swojego Mistrza. To Jego pedagogicznej intuicji zawdzięczam płynne przejście z liceum do technikum, bez utraty roku: po skończeniu pierwszej klasy liceum ogólnokształcącego trafiłem od razu do drugiej klasy Technikum Pszczelarskiego, gdzie pod Jego czujnym okiem mogłem zdobywać wiedzę teoretyczną oraz praktyczną. Tadeusz Wawryn ukształtował nie tylko moje życie zawodowe, ale w dużym stopniu także osobiste. Wpoił we mnie przekonanie, że człowiek stale powinien się rozwijać i poszerzać własną wiedzę. Ta zasada w decydującym stopniu zaważyła na moich wyborach życiowych i zawodowych.

Od Tadeusza Wawryna rozpoczyna się również historia Technikum Pszczelarskiego. Szkołę, którą założył w 1945 roku (wówczas była to jeszcze Żabia Wola), i której był pierwszym dyrektorem, można uznać za dzieło Jego życia. Przez długie lata była to jedyna tego typu placówka w Europie. Duch Tadeusza Wawryna jest w niej stale obecny. Technikum to nie tylko miejsce, gdzie młodzi ludzie zdobywają wiedzę, to również miejsce, gdzie zawiązują przyjaźnie, nierzadko na całe życie.

Profesora Leonarda Webera nie dane mi było poznać osobiście. Na moje biurko trafił jednak Jego rękopis, przysłany przez syna, Łukasza Webera, zarazem mojego starszego kolegę z Technikum, który można traktować jako dokumentację aktywności Profesora. Pozostaję pod wrażeniem zarówno pięknej polszczyzny tych zapisów, jak i benedyktyńskiej pracy badacza pszczół w Małopolsce wschodniej. Rękopis jest również niezwykle ciekawym źródłem informacji na temat historii pszczelarstwa oraz - co równie cenne - historii naszego kraju. Autorem wspomnienia o Leonardzie Weberze jest z kolei młodszy syn badacza, prof. dr hab. Jerzy Weber.

Reprint zachowuje wierność w stosunku do pierwszego wydania z 1956 roku (w tym pisowni). Postanowiliśmy wzbogacić go jedynie o rys historyczny dotyczący sylwetek Autorów.

Janusz Kasztelewicz