Bartnictwo odrodzenie staropolskiej tradycji

W naturalnych warunkach naszej strefy klimatycznej pszczoły zakładają swoje gniazda głównie w dziuplach drzew. Przez wieki, aby móc korzystać z atrakcyjnych produktów wytwarzanych przez pszczoły, człowiek niszczył ich gniazda. Z czasem dla ułatwienia dostępności do gniazd pszczół, ludzie przygotowywali dziuple w miejscach łatwiej dostępnych. Tak specjalnie przygotowane dziuple nazwano barciami. Początkiem XVIII w bartnictwo zaczęło zanikać, fragmenty drzew z barciami zwane kłodami przenoszono w pobliże domostw. Kłody zaczęto udoskonalać i powstawały różne typy uli, tworząc już pszczelarstwo i gospodarkę pasieczną. Ostatnimi czasy obserwuje się ponowne wzrastające zainteresowanie dawnym bartnictwem, a towarzyszą temu próby przenoszenia pszczół w naturalne środowisko. Postępowanie takie miałoby zapewnić dostatek zapylaczy, aby utrzymać równowagę w biocenozie lasu. Odrodzenie bartnictwa ma również olbrzymie znaczenie kulturowe. Przybliżenie historii bartnictwa oraz jego powrót do polskich lasów i puszczy przedstawia niniejsza publikacja.

Autorzy: Praca zbiorowa

Stron: 62

Oprawa: miękka

ISBN: 978-83-61904-28-1

Wydawnictwo: Sądecki Bartnik